دولت‌ها دخالت در بازار را به منظور تعادل بخشی بازار، به عنوان یکی از مهمترین وظایف حاکمیتی خود می‌دانند.

به گزارش پایگاه خبری کانون انجمن‌های صنایع غذایی ایران، دولت ها دخالت در بازار را در کشورهای مختلف دنیا به منظور تعادل بخشی بازار، به عنوان یکی از مهمترین وظایف حاکمیتی خود می دانند. این مهم با روش های مختلف و با این پیش فرض که حضور دولت در بازار کمتر دیده شود، انجام می شود. مرکز پژوهش های مجلس، به بررسی تجربیات سایر کشور در این زمینه پرداخته است.

*برزیل

سیاست اصلی کشور برزیل در تنظیم بازار محصولات کشاورزی به تعادل بخشی و پایداری در تولید معطوف شده است که مهمترین آنها به قرار زیر است:

اعطای وام کم بهره به منظور تولید و سرمایه گذاری در بخشی که سود آن کمتر از سود رایج در بازار است.

تضمین درآمد کشاورزان صنعتی (نه سنتی)- شامل کمک ها و همکاری در مزرعه و در فرایند فراوری ها- با تنظیم بازار برای محصولات کشاورزی.

حمایت از توسعه روستایی با ارائه وام های کم بهره برای سرمایه گذاری و همچنین تضمین حداقل درآمد برای اقشار کم درآمد روستایی، خرده مالکان و مهاجرین حاصل از اصلاح نظام اراضی.

ایجاد انبارهای استراتژیک استاندارد برای خارج کردن محصولات مازاد در عرضه آن در زمان کمبود آن محصول.

تغییر در رویکرد تحقیقات کشاورزی به تحقیقات برای تولید ثروت به منظرو بالا بردن حاشیه سود برای تولیدکننده.

*چین

در چین بازار در حال حاضر تعیین کننده اصلی قیمت محصولات کشاورزی است، اما دولت با روش های مختلفی در بازار مداخله می کند. در ادامه به مهمترین اقداماتی که دولت چین برای تنظیم و تعادل در بازار صورت می دهد، اشاره خواهد شد. این اقدامات توسط دولت مرکزی انجام می شود مگر در موارد خاص.

ایجاد ذخایر محصولات برای کنترل عرضه و تقاضا، لغو مالیات در ارزش افزوده و یا پس دادن مالیات پرداخت شده در ازای صادرات محصولات کشاورزی (جایزه صادراتی)، لغو مالیات حمل و نقل محصولات کشاورزی برای غلات دانه ریز و حداقل قیمت (قیمت تضمینی) که نحوه اجرای آن به گونه ای است که یک سطح بیمه درآمدی برای کشاورزان را تامین و تضمین می کند، از دیگر موارد حمایتی کشور چین است.

همچنین الگوی تولید در این کشور به این صورت است که در بازه های زمانی مختلف محصولات مورد نظر خود را اعلام و از تولید آنها حمایت می کند. اما هیچ اجباری برای کشاورزان برای رعایت الگوی تولید وجود ندارد، لکن کشاورزانی که الگوی تولیدی دولت را رعایت کنند، از حمایت خاص برخودار خواهند بود. چین همچنین حمایت های مرزی هم انجام می هد.

*هند

مهمترین سیاست کشور هند برای حمایت از تولید داخلی اعلام حداقل محصول (قیمت تضمینی) برای محصولات اصلی است. اما حمایت هایی نظیر یارانه کود، انرژی و آب آبیاری برای پایین آوردن هزینه تمام شده محصولات کشاورزی نیز در دستور کار قرار دارد.

حمل و نقل و ذخیره تولیدات کشاورزی در مزارع توسط کشاوران محدود شده . همچنین صنایع کوچک فرآوری کشاورزی به تعداد زیادی با صنایع بزرگ جایگزین شده است.

قوانین بازار های ایالتی به نفع حمایت از ایجاد بازارها با استفاده از امکانات بخش خصوصی اصلاح شده است.

مالیات برای صنایع فرآوری محصولات کشاورزی به شدت کاهش یافته است. همچنین یک قانون جدید غذا تصویب شده که در آن توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی به شدت حمایت می شود.

*کره جنوبی

با توجه به اینکه برنج مهمترین محصول در کشور کره جنوبی است، این کشور باید سیاست های خود را معطوف به تنظیم بازار برنج کرده است. مهمترین اقداماتی که کره جنوبی برای تنظیم بازار برنج انجام داده به شرح زیر است:

پایین آوردن مصرف سرانه برنج با ابزارهای قیمتی و همچنین حمایت از تولید برنج های کم کیفیت و با محصول بالا.

ممنوع کردن واردات برنج (این ممنوعیت تا سال 1995 ادامه داشت که براساس تعهدات بین المللی کره جنوبی موظف شد تا سال 2014 میزان واردات برنج خود را به 8 درصد از کل نیاز و با تعرفه 5 درصد برساند.)

ایجاد ذخایر استراتژیک برای حمایت تومان از تولیدکننده و مصرف کننده.

اختصاص حدود 90 درصد از بودجه یارانه ها به تنظیم بازار برنج.

*ژاپن

در ژاپن صندوق مشترک دولت و تولیدکننده و انجمن های خصوصی در کنار وزارت کشاورزی با ابزار ذیل در تنظیم بازار این کشور نقش موثری ایفا می کنند: قیمت توافقی، قیمت تضمینی، پرداخت جبرانی، صندوق تثبیت درآمد و توزیع دولتی برنج.

منبع: صدای اقتصاد